Meertaligheid

Binnen het thema ‘het waarderen en betrekken van de wereld van leerlingen en studenten op het (opleidings)onderwijs’ richt docentonderzoeker Lisanne Plutschouw haar onderzoek op het ontdekken en waarderen van meertaligheid. Vanuit een theoretische verdieping in meertaligheid heeft ze opleidingsonderwijs ontwikkeld, uitgevoerd en geëvalueerd. Studenten hebben vanuit Lisanne’s nieuw ontwikkelde opleidingsonderwijs tal van inspirerende activiteiten ontworpen en uitgevoerd op hun basisscholen waarbij er daadwerkelijk sprake was van het waarderen en betrekken van de talige wereld van de kinderen op het onderwijs.

In haar onderzoek merkt Lisanne dat het idee dat meertaligheid per definitie een probleem en individueel tekort zou zijn (zeker wanneer de thuistaal een niet-Westerse taal is) ook bij (aanstaand) leerkrachten een dominant verhaal is dat zich moeilijk laat doorbreken. Dit leidt tot een eenzijdige focus op taaldidactiek teneinde vermeende tekorten bij individuele meertalige leerlingen weg te werken (deficit perspectief), en een verwaarlozing van meer pedagogische aspecten zoals een taalvriendelijke, taalsensitieve houding en translanguaging (een pedagogische aanpak waarbij je bewust ruimte geeft aan al de talige diversiteit van al je leerlingen en je als leerkracht  de leerlingen ondersteunt in het vloeiend schakelen tussen de talen en/ of taalvarianten die een rol spelen in het leven van de leerlingen). Ze streeft ernaar verhalen te ontwikkelen die ingezet kunnen worden in het opleidingsonderwijs (bachelor of post-hbo) om bijvoorbeeld concreet te maken hoezeer de samenleving talen als Turks, Arabische talen, West-Fries en plat Amsterdams heel anders waardeert dan standaard Nederlands, Engels of Frans. Om vervolgens dat dominante verhaal te doorbreken en samen met (aanstaand) leerkrachten en opleiders tot nieuw (opleidings)onderwijs te komen waarin al de meertaligheid die leerlingen en studenten meebrengen positief gewaardeerd wordt.